Pacjentka, lat 63, od czerwca 2024 nasilone problemy z chodzeniem, zgłosiła się w lipcu do szpitala gdzie była przeleczona na internie z powodu hiponatremii 120, miała TK jamy brzusznej i inne bajery, skierowana do psychiatry z podejrzeniem depresji, psychiatra odesłał do neurologa. W badaniu na 1 wizycie spowolniała - przyszła z mężem pod rękę, chód drobnymi kroczkami, przy pchnięciu nie jest w stanie utrzymać rownowagi i drobi kroczkami, bradykinezja sztywność plastyczna nasilona w prawej kończynie górnej. Po madoparze 62 3 xdz rewelacyjna poprawa, chodzi samodzielnie, żywa, przy pchnięciu utrzymuje równowagę. Ceruloplamina i miedź w normie, TSH w normie. Ostatecznie zdecydowaliśmy się z pacjentką na oszczędzanie lewodopy - na Aparxonie 4mg nie czuje różnicy i dalej działa sobie sprawnie. W MRI głowy radiolog wysunął podejrzenie PSP - Graniczny wymiar AP śródmózgowia, oraz jego zmniejszona powierzchnia na skanach strzałkowych. Graniczny stosunek powierzchni śródmózgowia do powierzchni mostu - wskazana obserwacja w kierunku PSP. Ruch gałek ocznych pacjentka ma prawidłowe. Próbowałem jest wykonać USG przezczaszkowe z oceną istoty czarnej, ale ma bardzo źle przezierne sonograficznie okna skroniowe. Pytania: - dobra odpowiedź na lewodopę sugeruje mi raczej zespół Parkinsona? Jakie macie zdanie na temat korelacji kliniki i obrazów MRI u pacjentów z zespołami Parkinsonowskimi? - czy jeśli pacjentka zażywa duloksetyną to rasagilina jest kategorycznie przeciwwskazana czy tylko "trzeba uważać?