Orzecznictwo psychiatryczno-okulistyczne

DANE Z AKT SPRAWY

• JP odwołuje się od decyzji ZUS w sprawie świadczenia rentowego
• WW w 1988 roku został zaliczony do II grupy inwalidów z powodu zaćmy. Orzeczenie to utrzymywano w latach 1990 i 1991
• W roku 1993 uznano badanego za inwalidę I grupy z powodu zespołu psychoorganicznego i zaćmy. Orzeczenie takie utrzymano do roku 1997
• W 1999 roku JP złożył w Oddziale ZUS zaświadczenie o stanie zdrowia wydane prze psychiatrę z PZP w B, który rozpoznał u niego zaburzenia afektywne nieokreślone. W zaświadczenie znajdują się wzmianki o trudnym kontakcie, niemożności określenia dokładnego przebiegu choroby i braku zgody ojca na proponowane leczenie szpitalne.
• Lekarz orzecznik ZUS rozpoznał u ubezpieczonego: zaburzenia nastroju i osobowości w okresie remisji, bezsoczewkowość po operacji zaćmy wrodzonej oka prawego, stan po operacji zaćmy wrodzonej z wszczepem sztucznej soczewki oka lewego, niedowidzenie obu oczu oraz krótkowzroczność i uznał badanego za częściowo niezdolnego do pracy, okresowo do 30 listopada 2002 roku
• Ubezpieczony zaskarżył decyzję ZUS do Sądu Okręgowe w Katowicach
• Biegły okulista uznał badanego za zdolnego do pracy w warunkach specjalnych
• Biegły psychiatra w opinii z dnia 22 maja 2000 stwierdził u JP „istotne zaburzenia psychiatryczne”,